[anchor id="4_jan_2012"]
4 januari 2012

Na een werkelijk helse treinrit tussen de Engelse back packer hooligans arriveerde ik ’s morgens om 9.30 uur in Nong Khai, 600 km noordelijk van Bangkok en aan de grens van Laos. Slechts de Friendship bridge over de Mekong-river scheidt mij van Laos. Wat wel bizar was, was dat in de trein met de deur open gerookt mocht worden. Dat kan je je in Nederland toch niet voorstellen. Elise, je miniaturen kwamen zeer goed van pas! Vervolgens ben ik gelijk naar het idyllische hotel Muta Mee gegaan, want ik wilde maar twee dingen: ontbijt en een bed. Helaas was de eenpersoonskamer voor € 3,75 bezet; dus ben ik met een kamer voor € 15,- behoorlijk over mijn begroting heengegaan. Na een massage lukte het mij een paar uur lekker te slapen. Verder heb ik een beetje door de stad geslenterd. In de winkels brandt geen licht dus het lijkt net alsof alles is gesloten. Toen in de tuin aan de rivier gewerkt, terwijl ik werd voorzien van de heerlijkste Thaise hapjes. Morgen ga ik naar Laos, want je schijnt op de brug je visum te kunnen regelen. We zullen zien ………

[svgallery name=”2012-01-04-thailand”]

3 januari 2012

Wat vliegt de tijd, mijn eerste nachtje in Thailand zit er al weer op, smile. Het ontbijt aan de rivier was geweldig en had ook een emotioneel tintje, omdat ik dit cadeau had gekregen van zoveel lieve mensen om mij heen! De dag ging op z’n Iny’s: 9.30 uur wake up call, heerlijk ontbeten aan de rivier, gewerkt tot ik de hotelkamer moest verlaten om 12.00 uur, vervolgens in de taxi gesprongen voor de fietstocht door Bangkok , die om 13.00 uur startte. De tour bracht ons in ‘het authentieke Bangkok’: het moerasgebied waarin in huizen op palen wordt gewoond en die worden ontsloten door zeer smalle betonnen paadjes (uiteraard viel ik er weer af), een communie waarin arme mensen uit het noorden wonen, een Thaise boksschool, een Thais wegrestaurant, de rivieroversteek op een kleine boot en dit alles in gezelschap van de gids en drie gezellige Amsterdammers. Alhoewel het lijkt dat de mensen in armoede leven, zitten ze wel met hun Dell-laptop onder hun palenhuizen en staan er ook luxe auto’s.

Aangezien ik mijn hele hebben en houwen al had meegenomen, kon ik gelijk naar het Hualampong station om vanaf daar om 20.00 uur met de nachttrein naar Nong Khai te vertrekken. Ik twijfelde of ik de tussenliggende twee uren naar een massagesalon zou gaan of toch nog maar wat te werken. Het werd het laatste.

Aangekomen in de trein begon ik heel fanatiek het verkeerde bedje op te maken hetgeen ik ook eigenlijk niet eens zelf hoef te doen. Terwijl ik dit schrijf, lig ik in de trein in een mini-bedje nadat ik met Engelsen, Ieren en Zwitseren eerst nog in een neut in de restauratiewagen heb genomen. Een ding is duidelijk: ik ben de oudste backpacker, grrrr.

[svgallery name=”2012-01-03-thailand”]

1 en 2 januari 2012

Eindelijk was het zover. Na 1 pakje sigaretten en drie rollen toiletpapier vertrokken we 1 januari om 10.15 uur eindelijk naar Schiphol alwaar ik door het afscheidscomité werd uitgezwaaid. Na een vermoeiende vlucht, slechte plaats en huilende kinderen, landde ik de volgende dag om 7 uur op Bangkok.

Ik was toch wel een beetje trots op mezelf dat ik via de Skytrain en een taxi bij het Navalai hotel aankwam. Ik heb een heerlijke kamer en de roomservice is ook niet verkeerd. Nogmaals hartelijk dank hiervoor aan alle mensen die aan dit cadeau hebben bijgedragen! Om maar gelijk in het ritme te komen, heb ik de dag gevuld met: een tour door Bangkok met de tuk tuk, werken, massage en uiteraard heerlijk eten. Lieve zus, helaas was Roti Mataba dicht wegens vakantie, maar ook die heb ik gevonden! Inmiddels ben ik twee dagen op; dus ik stort nu mijn verleidelijke bedje in.

[svgallery name=”2012-01-02-thailand”]’>